We sweat us an accident!
Door: Maarten Rademakers
Blijf op de hoogte en volg Maarten
27 Oktober 2014 | Ghana, Kumasi
Nou, hier zitten we dan in ons gastgezin in Kumasi. Voor mij zitten Manny (13 jaar) en Kwodjo (11) hun huiswerk te maken aan een tafel in een hele warme kamer. Gelukkig doet de ventilator het.
De heenreis begon wat stroef omdat we bij de verkeerde gate stonden (iets met het richtingsgevoel van een garnaal…) waar we rond 15:00 achterkwamen terwijl we om 15:10 moesten vliegen. 300 boze blikken verder en we kwamen op onze vliegtuigstoel aan. Daarna kwam het vliegtuig erachter dat het een kapotte batterij had waardoor we nog eens 2 uur extra vertraging hadden. Ondertussen maakten ze zich in Accra al wat zorgen en dachten ze dat we niet meer zouden komen daar we zo laat waren. Gelukkig was onze taxichauffeur zo aardig om 4 uur lang te wachten, geduld hebben ze hier wel. Onze eerst nacht verbleven we in Accra waar ik zo heel slim was om mijn wekker al om 4 uur ‘s nachts te zetten in plaats van de geplande 6 uur ‘s morgens. Zelf ‘s morgens was ik zo fanatiek dat ik hier geen erg in had en zo goed als mogelijk onder de koude douche ging staan waarna ik na een half uur naar buiten ging en er pas achter kwam dat het nog best donker was… Enfin…
De zondag zijn wij naar Kumasi gereden in een luxe bus waar zelfs de PSV selectie jaloers van zou worden. De wegen daarintegen zijn nog slechter als in Belgiё. Maar ze hadden airco wat ook niet geheel vervelend is met een buitentemperatuur van 38 graden.
Ons gastgezin is erg aardig en zorgden gelijk voor eten. Ik heb altijd honger, dus dat ging er goed in! Drinken ging wat moeizamer aangezien het in plastic zakjes zit. Heel wat gemorst water verder en dit gaat al wat beter. Ik heb al 2 nieuwe vriendjes gemaakt, genaamd Zwerfhond 1 en Zwerfhond 2. Beide zijn heel aardig en zien mij graag komen (je verwacht het niet…). We hebben ons gastgezin ook kennis laten maken met ons ‘make that the cat wise’ Engels. ‘We sweat us an accident’ is ondertussen al goed ingeburgerd :)
De mensen daarintegen zien ons ook graag komen (ze weten misschien nog niet beter?) en zijn stuk voor stuk aardig. Iedereen maakt graag een praatje en wilt je ook echt helpen als je iets niet weet.
Aan ‘mijn troon’ moet ik nog een beetje wennen. Voor de zekerheid staan er 2 emmers naast als hij niet wilt doortrekken. De geur is nog wel wat wennen, dit kan je vergelijken met een openbaar toilet op Tomorrowland na dag 3.
Vandaag zijn we naar het centrum gereden met een taxi, maar man man man zeg… Het lijkt wel of ze gratis rijbewijzen hebben uitgedeeld aan de gehele bevolking. Alsof je een zakje water koopt en ere en gratis rijbewijs bij krijgt. De kilometerstand begint bij 200.000 en als je geen deuken in je auto hebt, hoor je er gewoon niet bij. Wat dat betreft is dit wel erg wennen en hebben wij al een aantal bijna dood ervaringen gehad, maar ik ben goed voorbereid: ik heb een goede levensverzekering.
Morgen gaan we eerst beginnen met de public health project in plaats van het ziekenhuis. Aangezien hier niemand volgens officiёle regels werkt deden wij hier ook niet zo moeilijk over. Ik ben benieuwd of ze zelfs wel weten of wij daar komen werken… Ach, dat houd het spannend :)
De heenreis begon wat stroef omdat we bij de verkeerde gate stonden (iets met het richtingsgevoel van een garnaal…) waar we rond 15:00 achterkwamen terwijl we om 15:10 moesten vliegen. 300 boze blikken verder en we kwamen op onze vliegtuigstoel aan. Daarna kwam het vliegtuig erachter dat het een kapotte batterij had waardoor we nog eens 2 uur extra vertraging hadden. Ondertussen maakten ze zich in Accra al wat zorgen en dachten ze dat we niet meer zouden komen daar we zo laat waren. Gelukkig was onze taxichauffeur zo aardig om 4 uur lang te wachten, geduld hebben ze hier wel. Onze eerst nacht verbleven we in Accra waar ik zo heel slim was om mijn wekker al om 4 uur ‘s nachts te zetten in plaats van de geplande 6 uur ‘s morgens. Zelf ‘s morgens was ik zo fanatiek dat ik hier geen erg in had en zo goed als mogelijk onder de koude douche ging staan waarna ik na een half uur naar buiten ging en er pas achter kwam dat het nog best donker was… Enfin…
De zondag zijn wij naar Kumasi gereden in een luxe bus waar zelfs de PSV selectie jaloers van zou worden. De wegen daarintegen zijn nog slechter als in Belgiё. Maar ze hadden airco wat ook niet geheel vervelend is met een buitentemperatuur van 38 graden.
Ons gastgezin is erg aardig en zorgden gelijk voor eten. Ik heb altijd honger, dus dat ging er goed in! Drinken ging wat moeizamer aangezien het in plastic zakjes zit. Heel wat gemorst water verder en dit gaat al wat beter. Ik heb al 2 nieuwe vriendjes gemaakt, genaamd Zwerfhond 1 en Zwerfhond 2. Beide zijn heel aardig en zien mij graag komen (je verwacht het niet…). We hebben ons gastgezin ook kennis laten maken met ons ‘make that the cat wise’ Engels. ‘We sweat us an accident’ is ondertussen al goed ingeburgerd :)
De mensen daarintegen zien ons ook graag komen (ze weten misschien nog niet beter?) en zijn stuk voor stuk aardig. Iedereen maakt graag een praatje en wilt je ook echt helpen als je iets niet weet.
Aan ‘mijn troon’ moet ik nog een beetje wennen. Voor de zekerheid staan er 2 emmers naast als hij niet wilt doortrekken. De geur is nog wel wat wennen, dit kan je vergelijken met een openbaar toilet op Tomorrowland na dag 3.
Vandaag zijn we naar het centrum gereden met een taxi, maar man man man zeg… Het lijkt wel of ze gratis rijbewijzen hebben uitgedeeld aan de gehele bevolking. Alsof je een zakje water koopt en ere en gratis rijbewijs bij krijgt. De kilometerstand begint bij 200.000 en als je geen deuken in je auto hebt, hoor je er gewoon niet bij. Wat dat betreft is dit wel erg wennen en hebben wij al een aantal bijna dood ervaringen gehad, maar ik ben goed voorbereid: ik heb een goede levensverzekering.
Morgen gaan we eerst beginnen met de public health project in plaats van het ziekenhuis. Aangezien hier niemand volgens officiёle regels werkt deden wij hier ook niet zo moeilijk over. Ik ben benieuwd of ze zelfs wel weten of wij daar komen werken… Ach, dat houd het spannend :)
-
27 Oktober 2014 - 22:26
Veronique:
Hoi Maarten,
Wat n belevenis zeg maar top dat het gastgezin zo goed bevalt en jullie daar goed opgevangen worden. Water uit n zakje lijkt n hele uitdaging en rietjes heb je vast niet bij de hand. Ik kijk al uit naar je volgend reisverslag! Veel plezier nog!!! -
27 Oktober 2014 - 22:29
Elise :
Nou dat begint al allemaal goed.
Geniet van jullie tijd daar!
xxxx -
27 Oktober 2014 - 22:55
Addy:
weer een paar ervaringen rijker, zakjes water ???? voor jou maarten liever iets anders in dat zakje????? maar erg fijn dat jullie een fijn gastgezin hebben, met nienke ook alles goed?? veel succes nog en ook nog plezier xxx
-
27 Oktober 2014 - 23:32
Patrick:
Ha Maarten een hele belevenis he w Afrika jajaja wij zijn er maandag lekker warm dus we hebben de zakjes water vast nog hard nodig. hou je taai eyyyyy gr p en p -
28 Oktober 2014 - 11:30
Jolanda (scalda):
Hahaha prachtig hoe je je belevenis omschrijft! Ik ben al heel erg benieuwd naar je volgend avontuur.. en fijn dat je daar al zo snel vrienden heb gemaakt ( al zijn het zwerfhonden)!! Succes jongen.. groetjes jo -
29 Oktober 2014 - 11:16
Marjo De Boer:
Wat een leuk verslag Maarten,kan niet wachten op het vervolg.Fijn dat alles nogal redelijk verloopt,veel plezier en werk ze.
lieve groet uit Zeeland.
-
29 Oktober 2014 - 15:54
Piet:
Hoi Maarten,
Ben benieuwd naar je vervolg. Veel plezier nog. Groeten. -
30 Oktober 2014 - 09:01
Elisabeth:
hoi Maarten, je bent al goed ingeburgend lees ik,en natuurlijk al vriendjes gemaakt, veel plezier daar, gr Elisabeth -
31 Oktober 2014 - 10:51
Corry De Gruyter:
mooi verslag. ik heb maar 1 deuk in mijn auto. veel plezier. groetjes corry -
31 Oktober 2014 - 21:15
Truus:
Hoi Maarten en Nienke, geniet van jullie riesverslag!1
Veel succes verder, groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
